Rzeczywistość się gmatwa, prywatne Alcatraz
Niepewny krok, szybki upadek na dno
Następna zmarszczka i z każdą kolejną mniejsza szansa
Zapada mrok, serca powoli marzną
Planeta ziema kreuje Twój pogląd myślenia
Jednostki sens istnienia się zaciera na rzecz uogólnienia
Ja gonię marzenia w tym wyścigu bez zwycięzców
Korzyści przemnóż, jestem jednym z innowierców
Słowa piewców, wartości siewców, idę wśród zgiełku
W poszukiwaniu sensu nie szukam w jednym miejscu
Lirycznych morderców, rymu króli pretendendów
Przewyższam tym że nie wywyższam się bez sensu
Jestem zlepkiem tych atomów, czy może boską cząstką?
Przerasta pytań wielkość i ten niepotrzebny ciężar
Zrzucam go do dołu i wznoszę się w nieboskłon
Spoglądam w Siebie, widzę jeden wielki wszechświat

Technicznie ujdzie, ale tekst jest jak każdy inny. Niby tematycznie, niby z pomysłem, a jednak nic z niego nie wynika. Filozofowanie na siłę to chuj nie mądrość.